Μία από τις αρνητικές πλευρές της πολιτικής ζωής του τόπου, έτσι όπως τη βιώνουμε τα τελευταία χρόνια, είναι η διαρκής προσπάθεια ορισμένων να πολιτεύονται δια των εντυπώσεων, δηλαδή να αγνοούν ή να θέλουν να αγνοούν την ουσία, να αρνούνται τη συζήτηση επί ουσιαστικής βάσης και να τοποθετούνται επί των εντυπώσεων. Μοναδικός στόχος το πώς θα θέσουν σε αναξιοπιστία την πολιτική της Κυβέρνησης ή την πολιτική του άλλου κόμματος. Έχω την αίσθηση ότι αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί, ιδιαίτερα σε μια περίοδο όπου η χώρα χρειάζεται συνεκτική πολιτική έκφραση από όλους, υπεύθυνη στάση σε όλα τα επίπεδα.

Θα σταθώ σε δύο παραδείγματα. Το ένα παράδειγμα είναι αυτό το οποίο παρακολουθήσαμε μόλις προηγουμένως. Την κεντρική τοποθέτηση της ΝΔ και την δευτερολογία του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της ΝΔ.

Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της ΝΔ, ο κύριος Τζαβάρας, έχει αποδείξει ότι είναι ευφυής και επιμελής. Και ως εκ τούτου αποκλείω εντελώς το ενδεχόμενο να μην έχει καταλάβει το τι συζητάμε δύο μέρες. Επομένως είμαι απόλυτα βέβαιος ότι όχι απλώς έχει καταλάβει, αλλά προσπαθεί να δημιουργήσει εντυπώσεις, ακριβώς σε ένα πλαίσιο το οποίο γνωρίζει άριστα.

Η ουσία είναι μία. Ότι αυτό το νομοσχέδιο έρχεται να εφαρμόσει αυτά τα οποία δεν υλοποιήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια. Η αλήθεια είναι, και το τόνισα και χτές – δεν έχω κανένα λόγο να το αρνηθώ – ότι με ευθύνη όλων μας, και της δικής μας παράταξης και της δικής μας Κυβέρνησης, αλλά και της ΝΔ, την οποία διαδεχθήκαμε, μην το ξεχνάμε αυτό, δεν εφαρμόστηκε η συμβατική υποχρέωση, η υποχρέωση μας προς την έννομη τάξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την οποία χρηματοδοτούμεθα για τους αγρότες, για την υλοποίηση του Μητρώου Αγροτών που θεσπίστηκε με το νόμο του 1995. Παρέμεινε αδρανής, τελείως αδρανής. Και από τη ΝΔ και από το ΠΑΣΟΚ. Και το αποτέλεσμα είναι ότι γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο η χώρα κατηγορήθηκε, δυσφημίσθηκε, αμφισβητήθηκε η χρηματοδότηση της, και κυρίως περικόπηκαν και κονδύλια στις διαπραγματεύσεις της Ελληνικής Κυβέρνησης με την Ευρωπαϊκή Ένωση, όσον αφορά στη χρηματοδότηση του αγροτικού τομέα.

Όμως δεν μπορούμε να κάνουμε πολιτική διαρκώς με το παρελθόν. Πρέπει να συνεχίσουμε στο μέλλον. Πρέπει να προχωρήσουμε μπροστά. Και αυτό το οποίο κάνουμε σήμερα, είναι ότι νομοθετούμε για το νοικοκύρεμα του αγροτικού τομέα. Για την ενίσχυση των πραγματικών αγροτών. Για τη δημιουργία μιας βάσης δεδομένων, ενός μητρώου αγροτών, πραγματικών αγροτών, οι οποίοι θα έχουν μεγαλύτερη υποστήριξη από όλους τους υπόλοιπους που δραστηριοποιούνται στον αγροτικό τομέα, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει βεβαίως, ότι όσον αφορά στα κοινοτικά κονδύλια, όσον αφορά στην κοινοτική χρηματοδότηση, πρόκειται να σταματήσει η συμμετοχή τους στις δράσεις που χρηματοδοτούνται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως ορισμένοι εκ των συναδέλφων χθες επιχείρησαν να δημιουργήσουν ως εντύπωση στην αίθουσα. Δεν ισχύει κάτι τέτοιο.

Εκείνο όμως το οποίο έχει ανάγκη το κράτος για τις αναπτυξιακές του επιλογές, για τις κοινωνικές του επιλογές, για την οργάνωση του αγροτικού τομέα του μέλλοντος, είναι ακριβώς να έχει ένα καθαρό μητρώο πραγματικών αγροτών, από τους οποίους να ωφελείται όχι μόνο ο αγρότης αλλά και η εθνική οικονομία και κοινωνία.

Είμαι απόλυτα βέβαιος φυσικά, ότι ο κύριος Τζαβάρας και οι υπόλοιποι συνάδελφοι της ΝΔ όλα αυτά τα γνωρίζουν, όπως τα γνωρίζουν και οι άλλοι συνάδελφοι των άλλων κομμάτων. Απλώς για λόγους εντυπώσεων, γι’ αυτό και το ανέφερα ως παράδειγμα της κακοδαιμονίας της πολιτικής ζωής του τόπου ιδιαίτερα αυτά τα τελευταία χρόνια, επιμένουν να μην έχουν καταλάβει και να θέτουν διαρκώς ερωτήματα μετά από δύο μέρες εκτενούς ανάλυσης και συζήτησης στην αίθουσα αυτή, τόσο με την Υπουργό κυρία Μπατζελή, τον Υφυπουργό κύριο Καρχιμάκη, και τους συναδέλφους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που έλαβαν το λόγο και υποστήριξαν τη χρησιμότητα και την αναγκαιότητα του νομοσχεδίου.

Δεν ξέρει κύριε συνάδελφε το επιστημονικό συμβούλιο της Βουλής ότι ερχόμαστε για να νοικοκυρέψουμε, κάτι το οποίο δεν εφαρμόστηκε ποτέ, και υπό το πνεύμα των νέων αντιλήψεων και των νέων αναγκών μετά από τη νέα διοικητική διάρθρωση της χώρας, και των αλλαγών που γίνονται σε όλα τα επίπεδα; Οφείλει λοιπόν το επιστημονικό συμβούλιο της Βουλής να αντιληφθεί και εκείνο ότι μπαίνουμε σε μία νέα φάση. Αυτό δεν σημαίνει πως ό,τι λέει το επιστημονικό συμβούλιο της Βουλής είναι απαραιτήτως και σωστό. Ούτε εγώ απαιτώ από το επιστημονικό συμβούλιο της Βουλής να μελετήσει επακριβώς το Κυβερνητικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ. Απαιτώ όμως από τα κόμματα της Αντιπολίτευσης να μας κρίνουν γι’ αυτό, να το αξιολογήσουν και να το λάβουν υπόψη στην κριτική και την τοποθέτηση τους.

Και έρχομαι στο δεύτερο παράδειγμα της πολιτικής κακοδαιμονίας του τόπου, το οποίο αφορά τη δημιουργία, ξανά, εντυπώσεων. Όχι την ουσία του θέματος, εντυπώσεων. Αναφέρομαι σε μία κοινοβουλευτική πρακτική της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ σήμερα, η οποία με μία ανακοίνωση της παρουσιάζει την άποψή της ότι υπάρχει ένα νέο Μνημόνιο στη χώρα, με νέες πολιτικές δεσμεύσεις, οι οποίες ουσιαστικά θέτουν τη χώρα σε μια διαφορετική κατεύθυνση. Δικαίωμα τους να το εκτιμούν αυτό βεβαίως, δεν υπάρχει κανένα θέμα, προφανώς. Αλλά στο τέλος της ανακοίνωσή τους, οι βουλευτές της ελληνικής Βουλής, οι βουλευτές ενός κόμματος το οποίο νόμιμα εξελέγη - και όλοι μας βρισκόμαστε εδώ στην αίθουσα αυτή για να υπηρετούμε το Σύνταγμα, τους νόμους του Κράτους και το αξιακό πλαίσιο των πολιτικών μας κομμάτων - καλούν τον ελληνικό λαό να μην συνεισφέρει στην προσπάθεια για τη διάσωση της χώρας. Να αντιδράσει. Αναφέρομαι συγκεκριμένα στην ανακοίνωση που εξέδωσε πριν από λίγο η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, η οποία λέει ότι «Χρειάζεται λαϊκή αποφασιστική οργάνωση και αντεπίθεση. Ο λαός πρέπει να αρνηθεί να πληρώσει το χρέος που δημιούργησε η πλουτοκρατία, να πληρώσει η οικονομική ολιγαρχία. Να διεκδικήσει τον άλλον δρόμο ανάπτυξης, με την λαϊκή εξουσία και οικονομία που θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες.»
Καμία απολύτως αντίρρηση στον αγώνα που καλεί το κάθε κόμμα τον ελληνικό λαό και την ελληνική κοινωνία να κάνει προκειμένου να διαμορφώσει ένα νέο πλαίσιο. Η αντίρρηση μου είναι άλλη όμως και τη θέτω, γιατί εδώ μπαίνει το θέμα των εντυπώσεων και όχι της πολιτικής ουσίας. Καλείτε τον κόσμο να μην συμμετάσχει στην προσπάθεια για τη διάσωση της χώρας; Τι προτείνετε ακριβώς; Προτείνετε να μην υπάρξει συμμετοχή, να μην υπάρξει συστράτευση ολόκληρου του ελληνικού λαού, ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας; Προτείνετε δηλαδή τη χρεοκοπία της χώρας; Προτείνετε δηλαδή να συνεχίσουμε να γινόμαστε περίγελος σε ολόκληρη την υφήλιο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου έρχονται σήμερα η Σλοβακία και η Τσεχία να αρνούνται την οικονομική υποστήριξη της χώρας, επειδή η ΝΔ οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία;

Τι να κάνουμε, στην ιστορία των λαών, στην ιστορία των κοινωνιών, είναι οι ίδιοι οι λαοί, είναι οι ίδιες οι κοινωνίες, είναι οι κοινωνικές δυνάμεις εκείνες που παίρνουν τις τύχες των χωρών, των λαών και των κρατών στα χέρια τους και προχωρούν μπροστά. Αλλά προχωρούν σε μία συγκεκριμένη κατεύθυνση. Στη διάσωση, όχι στη χρεοκοπία.

Και εν πάση περιπτώσει, επειδή κάποτε πρέπει να τελειώνει και αυτή η παραφιλολογία και η επικοινωνιακή διαχείριση μιας κρίσης εξαιρετικά κρίσιμης για τη χώρα, κάποτε πρέπει να τελειώνει αυτή η συζήτηση για το Μνημόνιο, την Τρόικα, τον δικομματισμό, τον καπιταλισμό και την πλουτοκρατία. Κάποτε πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι η διάσωση της χώρας αφορά όλους μας. Είτε είναι του ΚΚΕ, είτε είναι του Συνασπισμού, είτε του ΠΑΣΟΚ, είτε του ΛΑΟΣ, είτε της ΝΔ, όλοι μας έχουμε ευθύνες. Εμείς που κυβερνάμε, και εσείς που ελέγχετε την κυβέρνηση και τη διακυβέρνηση της χώρας. Αλλά έχει ευθύνη και ο λαός, έχει ευθύνη και ο πολίτης, για να συμμετάσχει, για να αλλάξει νοοτροπία, για να μπορεί και εκείνος να συνεισφέρει στις προσπάθειες που γίνονται σε όλα τα επίπεδα από την Κυβέρνηση, για να μπορέσει ο καθένας να λειτουργήσει αποφασιστικά.

Κακά τα ψέματα. Το είπα και χθες, το τονίζω και σήμερα. Δεν πρόκειται να φύγουμε από αυτή την κρίση και από το ασφυκτικό πλαίσιο του Προγράμματος διάσωσης της χώρας με ξόρκια και με ευχολόγια. Δεν γίνεται. Δεν γίνεται μόνο με διακηρύξεις. Χρειάζεται αλλαγή νοοτροπίας, αλλαγή πολιτικής, κοινωνικής και πολιτικής συμπεριφοράς, αλλαγής στη διοίκηση, στη νοοτροπία της δημόσιας διοίκησης. Παντού. Αλλαγή των συνδικάτων, των πάντων. Σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα αλλάζει. Και θα αλλάξει με αποφασιστικά βήματα. Όπως προχωράμε μπροστά, προσπαθώντας με κάθε τρόπο, επώδυνα, αποφασιστικά καθημερινά να εγγυόμαστε την κοινωνική δικαιοσύνη και την ασφάλεια. Την ασφάλεια του πολίτη σε όλα τα επίπεδα. Την ασφάλεια του εισοδήματος του, της ζωής του, της περιουσίας του και της επόμενης μέρας. Κυρίως του μέλλοντος. Ε, αυτό το μέλλον, δεν έχουμε δικαίωμα κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στο όνομα των εντυπώσεων και μόνο να προσπαθούμε να το ακυρώσουμε και να το ανατρέψουμε.

Εκείνο το οποίο ακούμε διαρκώς όμως είναι «αντισταθείτε στο πρόγραμμα διάσωσης της χώρας». Ακούμε διαρκώς «ανατροπή στις προσπάθειες τις οποίες δημιουργεί η Κυβέρνηση προκειμένου να ξεφύγει η χώρα από τη χρεοκοπία». Και το ερώτημα είναι: Ποια είναι η απάντηση; Προτείνετε να αποδεχθούμε τη χρεοκοπία; Σε αυτό το ερώτημα πρέπει να απαντήσουμε. Δεν αρκεί απλώς η γενικότερη αντικαπιταλιστική κριτική. Γιατί το πλαίσιο είναι σαφές, είναι δεδομένο. Μέσα στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρέπει να αγωνιστούμε, πρέπει να εξαντλήσουμε τα περιθώρια που υπάρχουν στο καπιταλιστικό σύστημα. Να σας θυμίσω τον Λένιν; Τι άλλο πρέπει να πω; Τον Λένιν που έλεγε ότι πρέπει να αξιοποιήσουμε και το σκοινί που θα μας δώσει η αστική τάξη για να την κρεμάσουμε; Τι άλλο πρέπει να πω δηλαδή για να σας υπενθυμίσω την πολιτική τακτική την οποία πρέπει να ακολουθεί ένα Κομμουνιστικό Κόμμα; Δεν είμαι εγώ εκείνος που πρέπει να σας υποδείξει την τακτική σας. Αλλά δεν μπορώ να αντιληφθώ την άρνηση. Δεν μπορώ να αντιληφθώ ποια ακριβώς είναι η τακτική, το επιχείρημα και ο στόχος. Ο στόχος ποιος είναι; Να αποτύχει η προσπάθεια διάσωσης της χώρας; Υπάρχει άλλος δρόμος; Υπάρχει άλλος τρόπος διάσωσης της χώρας; Με χαρά θα τον ακούσουμε. Για τη διάσωση όμως. Με βάση τα συγκεκριμένα δεδομένα.

Δεν μπορούμε να μιλάμε γενικώς και αορίστως. Ο καθένας θα ήθελε κάτι διαφορετικό στον κόσμο. Ο καθένας θα ήθελε ένα διαφορετικό κόσμο. Με τις διαφορές μας, αλλά είμαι απόλυτα βέβαιος πως και εσείς και εμείς και όλοι, έναν διαφορετικό κόσμο ονειρεύεται ο καθένας. Δεν σημαίνει όμως ότι μπορούμε να κάνουμε πολιτική με βάση τον κόσμο που ονειρευόμαστε. Κάνουμε πολιτική για το σήμερα, γιατί εδώ βρισκόμαστε για να εγγυηθούμε τη ζωή των ανθρώπων σήμερα. Και κυρίως για να διαμορφώσουμε καλύτερες προϋποθέσεις για το αύριο. Γι’ αυτό επιμένω. Και επιμένω στην ανάγκη μιας υπεύθυνης πολιτικής στάσης όλων, γιατί βλέπω ότι εδώ τουλάχιστον με αυτή την ανακοίνωση δεν την αντιλαμβάνομαι.

Όσον αφορά την πρόταση για τη συζήτηση όλων των οικονομικών εξελίξεων στη Βουλή των Ελλήνων, με την οποία ξεκινάει η ανακοίνωση του ΚΚΕ, δεν πιστεύω να υπάρχει κανείς στην αίθουσα αυτή, ή κανένας πολίτης, ο οποίος να μην αντιλαμβάνεται ότι η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ από την πρώτη στιγμή έχει κάνει μία και μόνη επιλογή: Την πλήρη διαφάνεια όσον αφορά την πολιτική πρακτική και τη διαχείριση της εξουσίας. Σε όλα τα επίπεδα. Ακόμα και αν η αλήθεια και η πραγματικότητα είναι σκληρή. Ακόμα και αν είναι επώδυνη. Παντού και πάντα την αλήθεια. Και βεβαίως και εδώ στη Βουλή συζητήσαμε και τις συζητήσεις που έγιναν στην Ευρωπαϊκή Ένωση όσον αφορά στο πρόγραμμα για τη διάσωση της χώρας, αλλά και οι Υπουργοί δεσμεύτηκαν ότι αυτές οι συζητήσεις γίνονται στα πλαίσια των Κοινοβουλευτικών Επιτροπών.

Ήδη χθες ο Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης ο κύριος Λοβέρδος αναφέρθηκε σχετικά στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής. Και ο κύριος Παπακωνσταντίνου, ο Υπουργός Οικονομικών, είναι πάντοτε πρόθυμος για να συζητήσει όλες τις νεότερες εξελίξεις. Αλλά σε κάθε περίπτωση προφανώς, το έχει πει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, η Βουλή των Ελλήνων είναι εκείνη η οποία ενημερώνεται, και όχι μόνο για τις προτεραιότητες τις οποίες θέτουμε στα διαστήματα τα οποία κρίνεται η χώρα. Μην ξεχνιόμαστε ότι είμαστε υπό διαρκή επιτήρηση. Και δεν είμαστε με ευθύνη δική μας, αλλά με ευθύνη της ΝΔ. υπό διαρκή επιτήρηση. Κάθε δύο τρείς μήνες κρινόμαστε. Ε, αυτές οι ανακοινώσεις, όσον αφορά την πρόοδο των προσπαθειών του κάθε Υπουργείου ξεχωριστά αλλά και συνολικά της Κυβέρνησης, αυτές γίνονται και θα γίνονται με απόλυτη σαφήνεια, με απόλυτη διαφάνεια, προς τη Βουλή των Ελλήνων.

Επομένως, η σημερινή πρόταση του ΚΚΕ, έχει έναν και μόνο στόχο. Να δημιουργήσει εντυπώσεις. Να αμφισβητήσει την ορθότητα και την ειλικρίνεια των λεγομένων του Υπουργού Οικονομικών και της Κυβέρνησης χθες, ότι δηλαδή δεν υπάρχει κάτι καινούργιο, υπάρχει αυτό το οποίο προχωράμε, είναι το πρόγραμμα διάσωσης της χώρας μέσα από τις δυνατότητες που διαμορφώνονται καθημερινώς από την άσκηση της κυβερνητικής εξουσίας και τις δυνατότητες της δημόσιας διοίκησης και τις αντοχές της ελληνικής κοινωνίας.

Τα υπόλοιπα είναι εκ του περισσού και για το θεαθήναι. Είναι απλώς επικοινωνιακές επιλογές του κάθε κόμματος που κατά τη γνώμη μου, και επιτρέψτε μου να το πω αυτό, δεν συμβάλλουν στη δημιουργία του κλίματος που χρειάζεται στην κοινωνία αυτή την περίοδο.

Σας ευχαριστώ πολύ.


2η Παρέμβαση

Θέλω ειλικρινά να ζητήσω συγγνώμη από τον κύριο Δρίτσα, διότι εν τη ρύμη του λόγου μου αγνόησα, ή έτσι ο ίδιος θεώρησε ότι αγνόησα τον Συνασπισμό και τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Δημοκρατική Αριστερά ως παράδειγμα χρήσης της πολιτικής τακτικής δημιουργίας εντυπώσεων και μη σεβασμού της ουσίας του πολιτικού διαλόγου.

Εάν είχε προηγηθεί ο κ. Δρίτσας να είναι απολύτως βέβαιος ότι θα είχα χρησιμοποιήσει το δικό του παράδειγμα και όχι την ανακοίνωση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ, η οποία στο κάτω κάτω της γραφής λέει λιγότερα από αυτά που μόλις προηγουμένως είπε ο κ. Δρίτσας, αναλύοντας με πολλές λεπτομέρειες την άποψη του για τον αντικαπιταλιστικό αγώνα και την επαναστατική διαχείριση των μαζών.

Θέλω όμως να διευκρινίσω κάτι. Ότι ο κ. Δρίτσας, ακολούθησε την ίδια ακριβώς τακτική και πολιτική την οποία ακολούθησε και ο συνάδελφος κύριος Τζαβάρας - σημειώνω ότι τρέφω την ίδια εκτίμηση, τόσο για την εντιμότητα του, όσο και για την εξυπνάδα και την ευφυΐα του, τον οξύ πολιτικό του λόγο. Αντιλαμβάνομαι επομένως ότι δεν είναι ότι δεν κατάλαβε τι είπα. Κατάλαβε πολύ καλά. Απλώς παραποίησε τον λόγο μου, παραποίησε τη θέση μου, τις σκέψεις μου, το μήνυμα μου, ακριβώς για να επιβεβαιώσει αυτό το οποίο κατήγγειλα στη σημερινή συνεδρίαση. Την προσπάθεια δημιουργίας εντυπώσεων επί παντός επιστητού.

Και όσο οι αντικομμουνιστικές κορώνες ορισμένων διασπούν την ενότητα της κοινωνίας, το ίδιο ακριβώς κάνουν και εκείνοι οι οποίοι με συστηματικό τρόπο επιχειρούν να αλλοιώσουν τις προσπάθειες που γίνονται με βάση την πραγματικότητα της σημερινής ελληνικής κοινωνίας. Το ΠΑΣΟΚ είναι εκείνο το οποίο έδωσε τις μάχες για τη νομιμοποίηση του μαζικού κινήματος και των αγώνων του στη χώρα, μαζί με όλες τις δυνάμεις τις Αριστεράς. Μαζί με όλες τις δυνάμεις της εργατικής τάξης. Μαζί με όλες τις υγιείς δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας. Μαζί με όλες τις δημοκρατικές δυνάμεις. Και ουδείς έχει το δικαίωμα, κύριε Δρίτσα δεν σας δίνω το δικαίωμα, να αμφισβητεί την πολιτική αντίληψη του ΠΑΣΟΚ για την ανάπτυξη του μαζικού κινήματος, με τη λειτουργία και τη στάση των εργαζομένων στις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις.

Γιατί έτσι προφανώς αγνοείτε, ή τουλάχιστον θέλετε να δηλώσετε ότι αγνοείτε ότι σε όλες τις κινητοποιήσεις, με όλες τις Κυβερνήσεις, είτε είναι Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, είτε είναι Κυβέρνηση της ΝΔ, ήταν πάντοτε οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ που βρίσκονταν στους δρόμους και αγωνίζονταν στα συνδικάτα. Και αυτό αναγνωρίζεται. Και αποδεικνύεται ότι αναγνωρίζεται από τη μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων, οι οποίοι εκτιμούν τη στάση των συνδικαλιστών του ΠΑΣΟΚ.

Και επιπλέον θεωρώ ότι αδικήσατε όχι μόνο τον πολιτικό χώρο, αλλά αδικήσατε και πρόσωπα και διαδρομές. Γιατί σε αυτή εδώ την αίθουσα, νομίζω ότι με τη δική μου πολιτική παρουσία, ούτε για μια στιγμή δεν έχω διαψεύσει την προσωπική μου πορεία συμμετοχής στους λαϊκούς αγώνες. Στο μαζικό κίνημα. Και κυρίως δεν έχω σταματήσει να στηρίζω την ανάγκη των εργαζομένων, την ανάγκη του ελληνικού λαού να αντιδρά, να συμμετέχει δημιουργικά, να διεκδικεί το καλύτερο, να διεκδικεί πάντοτε την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, μέσα από συγκεκριμένες κοινωνικές και πολιτικές διεργασίες.

Αν και κατά πόσο υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις, τις σέβομαι απόλυτα. Και είμαι έτοιμος να συζητήσω, σε όποιο χώρο θέλετε, εντός και εκτός του Κοινοβουλίου, για όσο χρόνο χρειάζεται, τις πολιτικές και ιδεολογικές διαφοροποιήσεις του καθένα.

Αλλά δεν επιτρέπω σε κανέναν κύριε Πρόεδρε να αμφισβητεί και να ταυτίζει τη δική μου πολιτική πράξη και πολιτική παρουσία, όπως και τον πολιτικό μου λόγο, όσον αφορά στα μηνύματα που εκπέμπω, με πρακτικές άλλων παρατάξεων, άλλων εποχών, μακριά και πέρα από την ιδεολογική και πολιτική αναφορά του δικού μας πολιτικού χώρου και της παράταξης μας.

Και τέλος, επανέρχομαι σε αυτό στο οποίο θέλω να καταλήξω, και με την πρωινή μου παρέμβαση, και με την τωρινή.
Στην πραγματικότητα ήταν μια έκκληση προς όλους, δεν ήταν κατηγορία. Και χαίρομαι που οι συνάδελφοι του ΚΚΕ το εξέλαβαν όπως ακριβώς το είπα. Δεν πρόκειται περί κατηγορίας ή καταγγελίας. Δεν ήταν κατηγορία προς τη ΝΔ και προς κανέναν. Ήταν μια έκκληση, ότι σε αυτή την κρίσιμη για τη χώρα περίοδο, δεν μιλούμε για κατάργηση της πάλης των τάξεων, όχι. Μιλούμε όμως για την ανάγκη της εθνικής προσπάθειας στην οποία ο καθένας, με τις δικές του διαφοροποιήσεις και τις δικές του διεκδικήσεις, και οι εργαζόμενοι με τις συνεχείς διεκδικήσεις παντού και πάντοτε και με την κινητικότητα τους και τη συμμετοχή τους, να μπορέσουμε να πετύχουμε την εφαρμογή του προγράμματος διάσωσης της χώρας.

Ο πολιτικός διάλογος είναι βεβαίως η πεμπτουσία, η ουσία της Δημοκρατίας μας. Και αυτός διάλογος, στον οποίο ο κ. Δρίτσας σήμερα με πολύ μεγάλη τιμή εκπροσωπεί το κόμμα του, είναι αποτέλεσμα των δημοκρατικών αγώνων του λαού μας και των πολιτικών δυνάμεων, στην πρωτοπορία των οποίων ήταν πάντοτε το ΠΑΣΟΚ και με τον Ανδρέα Παπανδρέου και με τον Κώστα Σημίτη, αλλά και με τον Γιώργο Παπανδρέου σήμερα.

Γι’ αυτό υπερασπίζομαι το δικαίωμα τόσο του κ. Δρίτσα και του οποιουδήποτε άλλου συναδέλφου να λέει οτιδήποτε στο επίπεδο της πολιτικής κριτικής, αλλά δεν του αναγνωρίζω το δικαίωμα σε καμία περίπτωση, αυτή η πολιτική κριτική να ξεπερνάει τα όρια και να μπαίνει στο πεδίο της ύβρεως. Γιατί αυτό που έκανε σήμερα ο κ. Δρίτσας στην πραγματικότητα ήταν μια ύβρις απέναντι στο ΠΑΣΟΚ και απέναντι σε εμένα προσωπικά.

Κύριε Πρόεδρε, δεν το δέχομαι.


3η Παρέμβαση

Κύριε Πρόεδρε,

Για τελευταία φορά, γιατί αισθάνομαι ότι ο κ. Δρίτσας αρχίζει να προσεγγίζει την ακρίβεια των λόγων μου. Για τελευταία φορά όμως, και ελπίζω οριστική.

Δεν είμαι μόνον εγώ που αναγνωρίζω το δικαίωμα. Είναι ο Πρωθυπουργός, ο Γιώργος Παπανδρέου και η Κυβέρνηση, που όχι μόνο αναγνωρίζει το δικαίωμα στην ελληνική κοινωνία, αλλά αντίθετα μάχεται νυχθημερόν ακριβώς για να μην είναι ο Έλληνας πολίτης εκείνος ο οποίος θα πάρει στην πλάτη του όλο το κόστος της κρίσης στην οποία μας οδήγησε η ΝΔ. Και είναι ακριβώς αυτή η προσπάθεια μας, με όλο το πρόγραμμα διάσωσης της χώρας, ούτως ώστε από τη μία πλευρά να βγει η χώρα από την κρίση, αλλά από την άλλη να εξασφαλίσουμε την προοπτική της ανάπτυξης, τη συνοχή και την αλληλεγγύη στην κοινωνία. Με απόλυτη ευαισθησία και σεβασμό στα δικαιώματα του πολίτη, στην αγωνία του και στην καθημερινότητα του. Ο αγώνας μας, ο αγώνας της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ είναι αγώνας για τη ζωή του Έλληνα σήμερα και για την ελπίδα για το αύριο. Τελεία και παύλα.