Η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση είναι αποτέλεσμα της κατάρρευσης της κυρίαρχης ιδεολογίας, που επέτρεψε την απληστία της κερδοσκοπίας και την ασυδοσία στις αγορές.

Κανείς δεν γνωρίζει πότε και με ποιο κόστος για τις κοινωνίες και τους λαούς θα εξέλθουμε από την κρίση.

Δεν μπορούμε να αναζητήσουμε τον δρόμο της εξόδου, χρησιμοποιώντας τις ίδιες μεθόδους και την ίδια αντίληψη που οδήγησαν στην κρίση.

Η επόμενη μέρα θα είναι διαφορετική. Χρειάζεται αναθεώρηση ορισμένων από τις βασικές παραδοχές στις πολιτικές της Ε.Ε.

Χρειάζεται μια νέα αρχιτεκτονική του χρηματοπιστωτικού συστήματος και μια νέα αρχιτεκτονική του κοινοτικού προϋπολογισμού.

Η Ε.Ε. και τα κράτη-μέλη πρέπει να εγγυηθούν τη διαφάνεια και την αυστηρή εφαρμογή των συμφωνημένων κανόνων. Κι ας μην ξεχνάμε ότι η χρηματοοικονομική καινοτομία οδήγησε στην αδιαφάνεια, στα «τοξικά» προϊόντα, με τα γνωστά αποτελέσματα.

Απαιτείται η ενίσχυση των μηχανισμών ρύθμισης και εποπτείας των αγορών. Η αναθεώρηση και η επιβεβαίωση των κανόνων του υγιούς ανταγωνισμού και του συστήματος εθνικών ενισχύσεων στα κράτη-μέλη.

Η δημοσιονομική πολιτική είναι εθνική αρμοδιότητα. Αλλά πρέπει να συντονίζεται αποτελεσματικά σε ευρωπαϊκό επίπεδο στα πλαίσια των Συνθηκών.

Πρέπει να τεθεί ένα τέλος στους φορολογικούς παραδείσους, στην φοροαποφυγή και τη φοροδιαφυγή, στις μεθόδους νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες.

Η δημοσιονομική θεωρία για τις περιόδους κρίσεων προβλέπει την αντικυκλική πολιτική. Αναρωτιέμαι, όμως, πώς είναι δυνατόν να παίξει το ρόλο του, σ' αυτή την κατεύθυνση, ο κοινοτικός προϋπολογισμός, χωρίς να υπάρξει αναθεώρηση όσον αφορά τις δομές του, το ύψος των ιδίων πόρων και τις επιλογές των ευρωπαϊκών προγραμμάτων που χρηματοδοτεί.

Προφανώς η μακροοικονομική πολιτική πρέπει να είναι εστιασμένη στη μεσοπρόθεσμη σταθερότητα και την αειφορία. Αλλά ταυτόχρονα, πρέπει οι πολιτικές της Ένωσης να θέτουν συγκεκριμένες προτεραιότητες στα ευρωπαϊκά προγράμματα, έτσι ώστε να οικοδομείται η σχέση εμπιστοσύνης με τους πολίτες.

Απαιτούνται λοιπόν καθαρές προτεραιότητες για την άμεση ενίσχυση της ζήτησης, της παραγωγικής διαδικασίας, την ενίσχυση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, τη δημιουργία θέσεων εργασίας, την πράσινη ανάπτυξη, τις νέες τεχνολογίες που είναι φιλικές προς το περιβάλλον και την διαρκή επένδυση στην εκπαίδευση, την έρευνα την γνώση και την καινοτομία. Πρέπει η Ευρωπαϊκή Ένωση να εγγυηθεί το κοινωνικό κράτος, τα δικαιώματα των εργαζομένων, την συνοχή και την αλληλεγγύη στην κοινωνία.